Zgodnie z obietnicą otwieramy cykl porad dla osób tworzących dokumenty o złożonej strukturze i dużej objętości tekstu, takie jak praca magisterska, licencjacka, doktorska. Aby zapanować nad materiałem, który ma 50 stron lub więcej, dobrze jest skorzystać z ułatwień, jakich dostarczają nam funkcje edytora tekstów. Przedstawione opisy zaprezentujemy na przykładzie programu Microsoft Word.
Maj to czas, kiedy maturzyści zmagają się z egzaminem dojrzałości, a studenci kończą (albo zaczynają) pisać prace roczne, licencjackie i magisterskie. Za tych pierwszych możemy tylko mocno trzymać kciuki, drugim podpowiemy, jak zrobić na recenzentach dobre wrażenie, to znaczy starannie i elegancko sformatować powstający dokument tekstowy.
Dzisiaj kilka słów o zasadach stosowania wyróżnień w tekście, w kolejnym poście powiemy natomiast o liście stylów programu Microsoft Word – narzędziu, które ułatwia profesjonalne przygotowanie techniczne pracy, dzięki któremu pisanie prac jest łatwiejsze.
Warto pamiętać, że dobry skład opiera się na dwóch ważnych zasadach: umiaru i konsekwencji. Nie ma nic gorszego niż tekst mieniący się kolorami, rozpraszający wzrok dziesiątkami wyróżnień. Nie wszyscy wiedzą, że wyróżnienie spełnia swoją funkcję, jeżeli faktycznie podkreśla tylko wybrane, najważniejsze elementy tekstu. Nadmiar pogrubionych albo rozstrzelonych słów na stronie nie tylko nie przyciąga wzroku, ale wręcz irytuje i męczy czytelnika.
Nie zapominajmy, że wyróżnienie zawsze jest wyróżnieniem – nieważne, na jakie rozwiązanie graficzne się zdecydujemy. Nie należy więc stosować wszystkich możliwości, które daje nam program, ale wybrać jedną. W tekstach naukowych kursywa jest z reguły zarezerwowana do zaznaczania słów i zwrotów obcego pochodzenia oraz tytułów (pamiętajmy jednak, że w polskim zapisie bibliograficznym tytuły czasopism składa się pismem prostym, w cudzysłowie). Bold i rozstrzelenie można stosować dowolnie. Raczej unika się dziś w typografii podkreśleń, nie powinno się także zmieniać wielkości czcionki w tekście głównym. Nawiasem mówiąc, klasyczne zasady nie zawsze są ściśle przestrzegane, nowoczesny skład lubi eksperymenty i w wielu publikacjach mają one uzasadnienie. W pracach zaliczeniowych powinno się jednak unikać ekstrawagancji.
Ważną kwestią jest także wyróżnianie tytułów i śródtytułów. Trzeba pamiętać, aby zachować odpowiednie ich stopniowanie i konsekwentnie stosować przypisane poszczególnym poziomom atrybuty i światła. Tutaj pomocna okaże się lista stylów.
Przy okazji warto dodać uwagę techniczną – dzisiaj już nie tak istotną, jak dawniej, ale zawsze.
Autozapisywanie dokumentu
Jest to funkcja, która służy temu, aby nie stracić wyników swojej pracy wskutek awarii systemu operacyjnego, edytora czy (co też się niestety zdarza) braku prądu.
Pierwszą rzeczą, którą powinniście zrobić po utworzeniu nowego dokumentu, jest zapisanie go na dysku!
Musicie pamiętać, żeby co jakiś czas zapisywać plik (klikając w ikonkę dyskietki w pasku menu po lewej lub korzystając ze skrótu Ctrl + S). Jeśli jednak nie macie takiego nawyku, możecie o tym po prostu nie pamiętać. Dobrym sposobem, aby temu zapobiec, jest skorzystanie z funkcji autozapisywania dokumentu. Włączenie jej spowoduje, że edytor sam będzie zapisywał dokument w wyznaczonych odstępach czasu, a my będziemy mogli się skoncentrować tylko na pisaniu. Prawda, że fajne?
Przystępujemy do konfiguracji programu Microsoft Word.
Z menu programu wybieramy Plik ‒> Opcje. Pojawi się okno Opcje programu Word.
Z listy po lewej stronie wybieramy pozycję Zapisywanie. W sekcji zapisywanie dokumentów zaznaczamy pozycję Zapisz informacje Autoodzyskiwania i wpisujemy np. 1 minutę. Zatwierdzamy zmiany przyciskiem OK.
Od tej chwili nasz dokument jest bezpieczny. Program co minutę zapisuje kopię, którą będzie można odzyskać w przypadku awarii.
Dodatkowo sugerujemy, aby kopię pliku przechowywać również na dysku typu pendrive lub wirtualnym dysku w chmurze (Dropbox, OneDrive, czy Dysk Google).